اثربخشی آموزش مهارت های حل مساله بر فرایندهای خود نظم جویی (انتخاب، بهینه سازی و جبران) و راهبردهای یادگیری خودنظم بخش (برنامه ریزی، نظارت و کنترل، بازخورد) در دانشجویان آموزش از راه دور

این رساله با هدف اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر فرایندهای خود نظم جویی به صورت کلی و راهبردهای یادگیری خودنظم بخش به صورت خاص انجام گرفته است.ضرورت انجام آن از آنجاناشی شد که رسالت آموزش از راه دوردر تحقق هدف پرورش یادگیرندگان فعال و خودنظم بخش هنوز ناتمام مانده و تکیه محوری یادگیرندگان به اساتید مشهود می باشد.لذا از آنجا که هدف کلیه نظامهای آموزشی قادر ساختن و افزایش توان یادگیرندگان برای مواجهه با مسایل زندگی وتحصیل می باشد،بنابراین با آموختن وآموزش مهارت حل مساله به آنها حیطه خود نظم جویی آنها در فرایند زندگی وتحصیل ارتقا می یابد.نظام آموزش از راه دوربه عنوان شیوه نوینی از آموزش بایستی در محتوای درسی خودمهارت های حل مساله را بگنجاند،تا بدینوسیله رسالت اساسی خود را تحقق بخشد. چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت حل مسأله بر فرآیندهای خودنظم جویی (انتخاب، بهینه سازی، جبران)، راهبردهای یادگیری خود نظم بخش (برنامه ریزی، نظارت و کنترل، بازخورد) در دانشجویان آموزش از راه دور انجام گرفت. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور استان همدان می باشد. حجم نمونه شامل 30 نفر از این دانشجویان بود. این افراد به صورت داوطلبانه برای همکاری شرکت کردند و به صورت تصادفی ساده، 15 نفر به عنوان گروه آزمایش، و 15 نفر به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. یک پیش آزمون (با استفاده از «پرسشنامه soc» و «پرسشنامه خودتنظیمی در یادگیری») از هر دو گروه گرفته شد، سپس به گروه آزمایش طی 5 جلسه (هر جلسه، 90 دقیقه) مهارت حل مسأله آموزش داده شد، در حالی که به گروه گواه آموزشی داده نشد. پس از پایان دوره آموزش، از هر دو گروه مجدداً «پرسشنامه soc» و «پرسشنامه خودتنظیمی در یادگیری» (پس آزمون) به عمل آمد. نتایج پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (mancova) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته¬های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت حل مسأله تاثیر معناداری بر تمام مولفه¬های «یادگیری خود نظم بخش» و «فرآیندهای خودنظم جویی» دانشجویان داشته است.